Nadat iedereen verkleumd uit de tent was gekropen (de temperatuur was rond het vriespunt geweest en de dekens waren zo glad dat ze van de slaapzakken afgleden), begon het zonnetje te schijnen. Hierdoor steeg de temperatuur tot boven de vijf graden Celsius en dat is voor Erik het teken dat de korte broek aan kan.
Zelf hield ik het bij lange broek, T-shirt, overhemd, vest en jas.
Op de weg naar het Etosha park stopten we bij een tasjesfabriek. De oude werknemers produceren eieren.
De jongeren hebben een andere functie. Hier Timo met een van de Gucci tasjes in wording.
Bij de productiefaciliteit was ook een restaurant waar ik een plaatselijk gerecht bestelde waar pap bij zat. Die werd geserveerd als een grijze ijshockeypuck gemaakt van zacht cement. Zo smaakte hij ook, al waren er ook tonen van plamuur en behangplaksel.
Aangekomen in Etosha bekeken we eerst het waterhole met onze eerste neushoorn en een fraaie zonsondergang.
‘s Avonds maakte Mark een heerlijke Chili con carne en bespraken we onder het genot van een of twee drankjes op fluistertoon golf, bridge en muziek. Toch bleek dat de buurman desalniettemin helaas niet zo goed kon slapen.
Road trip Namibië 2022 
Dank voor de mooie foto van de neushoorn. Perfect. Hoe kunnen jullie nou te hard hebben gepraat. Je bent toch in de vrije natuur en niet op een camping?
LikeLike
Zo te lezen loopt tot nu toe alles gesmeerd, behalve de service van de KLM. ……geen gin tonics meer!
Daar zullen Albert en Mark ook niets aan hebben kunnen veranderen, maar ik vermoed dat jullie deze ontbering later dubbel en dwars hebben gecompenseerd.
Ik verheug me op alle verhalen en foto’s (ook graag één van Voppe in die kurze Hose)
LikeLike
Leuk de berichten te lezen, ik verheug mij steeds op de volgende
LikeLike
Han zegt dat ze bij het kamperen in het najaar altijd met een deken in de slaapzak sliep.
LikeLike
Verder prettige avonturen!
LikeLike
Hallo dappere safaristen,
Wat kan jij poëtisch schrijven over voedsel, Voppe, de nieuwe Johannes van Dam is waarlijk opgestaan!
Nu alleen nog je eigen persoonlijke biefstuk mes aanschaffen (en overal mee naar toe nemen waar maar gegeten wordt) en al je culinaire avonturen samen brengen in een boek:
‘De dikke Boutkan’.
Groet van Leen
LikeLike